Hayvancılıkla uğraşan çiftçiler, son dönemde yaşadıkları en büyük zorluklardan biri olan çoban bulma sorununu aşmak için yaratıcı bir çözüm geliştirdi. 60 bin TL gibi yüksek bir maaş teklif etmelerine rağmen güvenilir bir çoban bulamayan çiftçiler, kendi aralarında sırayla çobanlık yapma sistemine geçti. Bu ilginç durum, hem tarım hem de hayvancılık sektöründe önemli bir tartışma konusunu gündeme getirdi. Peki, çoban bulma zorluğunun arka planında ne var? Çiftçiler bu yeni sistemle ne amaçlıyor? İşte detaylar.
Çoban bulmak, özellikle yüzlerce hayvanı olan büyük çiftlikler için oldukça kritik bir meseledir. Son yıllarda artan asgari ücret ve yaşam maliyetleri, çobanlık mesleğinin cazibesini azaltmış durumda. İyi bir çoban, sadece hayvanların bakımını yapmakla kalmaz, aynı zamanda sorun anında acil müdahale yeteneğine de sahip olmalıdır. Ancak, bu mesleğin şartları çoğu kişiye çekici gelmiyor. Çiftçiler, sürekli olarak değişen piyasa koşulları, eğitim eksiklikleri ve iş gücü yetersizliği gibi nedenlerle nitelikli çoban bulmakta zorlanıyorlar. Bu durum, hayvancılık sektörünün sürdürülebilirliğini ciddi şekilde tehdit etmekte.
60 bin TL gibi yüksek bir maaşla çoban bulmakta yaşanan başarısızlık, çiftçilerin kendi aralarında bir sıra sistemi kurma kararı almasına yol açtı. Bu sistem sayesinde, çiftçiler sırayla birbirlerinin hayvanlarına bakmayı üstleniyor. Çiftçiler, bu uygulama ile hem maliyetlerini düşürüyor hem de hayvanlarının bakımı için gerekli olan sürekliliği sağlıyorlar. Her biri belli dönemlerde diğerinin hayvanlarının sorumluluğunu alarak, hem güvenilirliğe hem de iş birliğine dayalı bir çözüm üretmiş oluyorlar. Bu yenilikçi yaklaşım, hayvancılıkta iş gücü açıklarını kapatmak adına bir alternatif sunuyor.
Bu uygulamanın sürdürülebilirliğini sağlamak için birkaç önemli faktör devreye giriyor. Öncelikle, bu sistem, çiftçiler arasında güvenli bir iş ilişkisi kurmayı gerektiriyor. Her birey, diğerinin hayvanlarına göz kulak olma sorumluluğunu üstlendiğinden, sadakat ve güven temelli bir anlayışa ihtiyaç var. Diğer yandan, bu uygulamanın başladığı bölgelerde çobanlık mesleğine olan ilginin artması da bekleniyor. Çiftçiler, uygulamanın verimliliğini göstermek adına, zamanla daha genç bireyleri bu mesleğe yönlendirmeyi planlıyor. Böylece, çoban açığı, yalnızca geçici bir çözüm olmaktan çıkıp, uzun vadeli bir yapılanmaya dönüşebilir.
Sonuç olarak, çoban bulma sorunu başta çiftçiler olmak üzere tüm hayvancılık sektörünü etkilemekte. Ancak, çiftçilerin kendi aralarında geliştirdikleri sıra sistemi, yenilikçi bir yaklaşım olarak bu sorunun üstesinden gelmek için umut verici bir adım. Bu sistemin nasıl evrileceği ve diğer bölgelerde nasıl uygulanabileceği, sektördeki istihdam sorunlarına çözüm sunabilir. Çiftçilerin bu yenilikçi düşünce yapısı, yalnızca çoban bulmakla kalmayıp, aynı zamanda hayvancılık sektöründe sürdürülebilir bir iş modeli oluşturmayı hedefliyor.
